Italeri Semovente M42 da 75-34

De Koninklijke Landmacht sprak in de jaren voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog de behoefte uit om gemechaniseerde artillerie-eenheden te hebben die de infanterie en gepantserde eenheden konden ondersteunen. De zelfrijdende 75/18 werd ontwikkeld op de romp van de "M" medium tank, die tijdens het conflict het meest gevreesde Italiaanse pantservoertuig bleek te zijn door de geallieerden. Dankzij de 75 mm houwitser die in de kazemat was geïnstalleerd, bleek het een effectief antitankwapen te zijn dat zelfs de krachtigste en zwaarst gepantserde Britse en Amerikaanse tanks kon vernietigen.Tijdens de oorlog vroeg de Koninklijke Landmacht echter om de ontwikkeling van een versie met meer offensief vermogen. Het 75/34 kanon, ontworpen voor antitankschieten, werd vervolgens op de romp van de M42 zelfrijdende tank geïnstalleerd. De eerste exemplaren werden in het voorjaar van 1943 uitgedeeld aan de Italiaanse afdelingen. Dankzij de goede operationele prestaties werd het na de wapenstilstand in september 1943 ook gebruikt door Duitse afdelingen van de Wehrmacht.